Αφγανιστάν Καμπούλ: Στα χέρια των ανταρτών Ταλιμπάν βρίσκεται εδώ και μερικές ώρες η Καμπούλ, με την επάνοδό τους στην εξουσία έπειτα από δύο δεκαετίες να δημιουργεί μεγάλη ανησυχία τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και σε διεθνές επίπεδο. Θύματα αυτής της εξέλιξης και οι Αφγανές γυναίκες οι οποίες έρχονται τώρα ξανά αντιμέτωπες με το σκληρό πρόσωπο των ακραίων ισλαμιστών, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι σε δηλώσεις τους ξεκαθάρισαν πως θα σεβαστούν τα δικαιώματα των γυναικών ενώ θα τους επιτραπεί τόσο η πρόσβαση στην εκπαίδευση όσο και στην εργασία.
Ωστόσο, πολλές γυναίκες παραμένουν στο σπίτι τους και για να βγουν χρειάζονται τη συνοδεία ενός άντρα, ενώ επιπλέον επιβάλλεται να φορούν μπούργκα.
Σε αυτό έρχεται να προστεθεί η συγκλονιστική μαρτυρία μιας φοιτήτριας στη Guardian, η οποία περιγράφει όσα έζησε όταν η αστυνομία εκκένωσε το πανεπιστήμιο υπό τον φόβο επιθέσεων από τους Ταλιμπάν επειδή οι φοιτήτριες δεν φορούν μπούργκα.
«Θέλαμε να φύγουμε και να πάμε στο σπίτι μας, αλλά δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιοήσουμε τα μέσα μεταφοράς. Οι οδηγοί δεν μας έπαιρναν στα αυτοκίνητά τους επειδή δεν ήθελαν να πάρουν την ευθύνη της μεταφοράς μιας γυναίκας. Τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα για τις γυναίκες που έμεναν στην εστία του πανεπιστημίου, των οποίων τα σπίτια είναι έξω από την Καμπούλ, οι οποίες ήταν τρομαγμένες και μπερδεμένες για το πού πρέπει να πάνε. Στο μεταξύ οι άνδρες που βρίσκονταν έξω έκαναν πλάκα και κορόιδευαν κορίτσια και γυναίκες, γελώντας με τον τρόμο μας. “Πηγαίνετε να φορέσετε μπούργκα”, φώναξε ένας. “Είναι οι τελευταίες ημέρες που κυκλοφορείτε μόνες σας στον δρόμο”, είπε κάποιος άλλος. “Μια μέρα θα παντρευτώ τέσσερις από εσάς”, πρόσθεσε ένας τρίτος.
Η 24χρονη Αφγανή φοιτήτρια ανέφερε πως είχε σχεδόν ολοκληρώσει δύο ταυτόχρονα πτυχία, στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Αφγανιστάν και στο Πανεπιστήμιο της Καμπούλ, όμως, όπως εξήγησε, όλα αυτά χάθηκαν σε μια στιγμή μπροστά στα μάτια της. «Δούλεψα τόσες μέρες και νύχτες για να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα και σήμερα το πρωί, όταν έφτασα σπίτι, το πρώτο πράγμα που κάναμε εγώ και οι αδερφές μου ήταν να κρύψουμε τις ταυτότητές μας και τα πτυχία μας. Ήταν συγκλονιστικό. Γιατί πρέπει να κρύβουμε τα πράγματα για τα οποία θα έπρεπε να είμαστε περήφανες;».
«Το μόνο που μπορούσα να δω γύρω μου ήταν τα φοβισμένα πρόσωπα των γυναικών και τα άσχημα πρόσωπα των ανδρών που μισούν τις γυναίκες, που δεν τους αρέσει να εκπαιδεύονται, να εργάζονται και να έχουν ελευθερία. Το πιο συγκλονιστικό για μένα ήταν εκείνοι που έδειχναν ευτυχισμένοι και κορόιδευαν τις γυναίκες. Αντί να σταθούν στο πλευρό μας, στέκονται στο πλευρό των Ταλιμπάν και τους δίνουν ακόμη περισσότερη δύναμη», πρόσθεσε και εξομολογήθηκε πως αισθάνεται θύμα ενός πολέμου με πολιτικές διαστάσεις που ξεκίνησαν οι άντρες. «Οι Αφγανές γυναίκες θυσίασαν πολλά για αυτή τη μικρή ελευθερία που είχαν. Και τώρα φαίνεται πως θα πρέπει να ‘κάψω’ όσα πέτυχα σε αυτά τα 24 χρόνια της ζωής μου. Το να έχω πια ταυτότητα ή πτυχία από το πανεπιστήμιο είναι πια επικίνδυνο. Ακόμα και να τα κρατήσω, δεν θα μπορώ να τα χρησιμοποιήσω. Δεν υπάρχουν πια δουλειές για εμάς στο Αφγανιστάν», κατέληξε.