“Έξυπνα” γυαλιά, που μπορούν να ενσωματώσουν επαυξημένη πραγματικότητα με τη δική σας τροφοδότηση ζωντανών πληροφοριών, σχετικά με το περιβάλλον σας και ακόμη και να χρησιμοποιηθούν στο χειρουργείο, δεν είναι πλέον σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Τα γυαλιά της Google έχουν επίσης τη δυνατότητα να ενισχύσουν την γνωστική εργονομία, ή πιο απλά, να κάνουν ευκολότερο το να ολοκληρώσετε ορισμένες εργασίες. Αλλά πριν οι τεχνολογίες, όπως τα GoogleGlass, γίνουν μέρος της καθημερινής ζωής, οι μηχανικοί χρειάζονται έναν τρόπο να παρακολουθήσουν, πώς ακριβώς επηρεάζουν τον εγκέφαλο σε καθημερινές καταστάσεις. Στο Πανεπιστήμιο Drexel, οι ερευνητές έχουν αναπτύξει ένα φορητό σύστημα, που μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό. Το σύστημα χρησιμοποιεί λειτουργικό υπέρυθρης φασματοσκοπίας, ή fNIRS, για τη μέτρηση της δραστηριότητας του εγκεφάλου ενός ατόμου. Οι εφαρμογές των fNIRS είναι φαινομενικά ατελείωτες, από την εκπαίδευση των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, μέχρι την έρευνα για το πώς οι μαθητές με αναπηρίες μαθαίνουν καλύτερα, ή γιατί διαφορετικοί άνθρωποι είναι πιο δεκτικοί σε ορισμένες διαφημίσεις του SuperBowl.
«Αυτή είναι μια νέα τάση που ονομάζεται νευροεργονομία. Είναι η μελέτη του εγκεφάλου στην εργασία, η γνωσιακή νευροεπιστήμη μαζί με τους ανθρώπινους παράγοντες», δήλωσε ο HasanAyaz, PhD, αναπληρωτής καθηγητής της έρευνας στη Σχολή Βιοϊατρικής Τεχνολογίας, Επιστήμης και Συστημάτων Υγείας και μέλος της Drexel’sCONQUERCollaborative. Η φράση επινοήθηκε από τον RajaParasuraman, πρώην καθηγητή στο Πανεπιστήμιο GeorgeMason και τους συγγραφείς της μελέτης. Μέχρι τώρα, οι περισσότερες μελέτες που αφορούν το fNIRS πραγματοποιήθηκαν σε εσωτερικούς χώρους. Αν και οι συμμετέχοντες που φορούσαν το σύστημα μπορούσαν να μετακινούνται ελεύθερα, ενώ ήταν υπό παρακολούθηση, ήταν ακόμα εντός τα όρια ενός εργαστηρίου. Μια ομάδα της βιοϊατρικής τεχνολογίας της Drexel, σε συνεργασία με ερευνητές στο Πανεπιστήμιο GeorgeMason, έφερε τώρα ένα φορητό fNIRS σύστημά στο φυσικό περιβάλλον. Στη μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό FrontiersinHumanNeuroscience, οι ερευνητές μέτρησαν επιτυχώς την εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων στη πλοήγηση εξωτερικών χώρων. Οι ερευνητές θέλησαν να συγκρίνουν μια ομάδα συμμετεχόντων στην πλοήγηση με τα GoogleGlass, με μια άλλη ομάδα, που θα χρησιμοποιούσε το GoogleMaps, σε ένα τηλέφωνο. Στόχος τους ήταν να μετρήσουν τον ψυχικό φόρτο εργασίας (πόσο σκληρά ο εγκέφαλος λειτουργεί) και την επίγνωση της κατάστασης (η αντίληψη των περιβαλλοντικών στοιχείων), για να διαπιστώσουν ποια συσκευή ήταν λιγότερο διανοητικά φορτική.
Διαπίστωσαν ότι συνολικά, οι χρήστες που χρησιμοποιούν τα GoogleGlass είχαν μεγαλύτερη επίγνωση της κατάστασης και λιγότερο φόρτο ψυχικής εργασίας απ’ ότι οι συνομήλικοί τους, που έκαναν την πλοήγηση με ένα κινητό. Ωστόσο, οι ερευνητές επίσης διαπίστωσαν ότι οι χρήστες φορώντας τα GoogleGlassεπικέντρωναν τόσο πολύ περισσότερο την προσοχή τους στην ίδια την οθόνη, ώστε αγνοούσαν εύκολα άλλες πτυχές του περιβάλλοντός τους. «Αυτό που μπορέσαμε να δούμε ήταν τα δυνατά και αδύνατα σημεία των δύο. Τώρα που γνωρίζουμε, είμαστε σε θέση να συλλάβουμε, ότι μπορούμε να βελτιώσουμε τον σχεδιασμό τους. Αυτό ανοίγει όλα τα νέα πεδία εφαρμογών. Θα είμαστε σε θέση να αναλύσουμε πώς ο εγκέφαλος λειτουργεί κατά τη διάρκεια όλων αυτών των φυσικών δραστηριοτήτων, που δεν μπορείς να αντιγράψεις σε ένα τεχνητό εργαστήριο», δήλωσε ο Ayaz, κύριος ερευνητής της μελέτης.
Για λόγους σύγκρισης, οι ερευνητές του Drexel χρησιμοποίησαν επίσης δευτερεύουσες εργασίες για τη μέτρηση του ψυχικού φόρτου εργασίας και την επίγνωση της κατάστασης. Ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα καθήκοντα αυτά ήταν παρεμβατικά και τελικά περιττά. Το σύστημα fNIRS ήταν σε θέση να εκτιμήσει με ακρίβεια την εγκεφαλική δραστηριότητα, κατά τη διάρκεια του έργου και να εξετάσει τις διαφορές μεταξύ μιας οθόνης που κρατιέται (κινητό) και μιας οθόνη που φοριέται (GoogleGlass).