Κορωνοϊός καταπολέμηση: Καθώς η θανατηφόρα πανδημία COVID-19 συνεχίζει να προκαλεί όλεθρο σε όλο τον κόσμο χωρίς τέλος, οι νέοι τρόποι με τους οποίους θα σταματήσει η εξάπλωση ή θα μετριαστούν οι επιπτώσεις της νόσου είναι λίγοι.
Αν και οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι ένα εμβόλιο θα επιβραδύνει σημαντικά ή τελικά θα σταματήσει την εξάπλωση, οι εργασίες για την ανάπτυξη, την έγκριση και τη διανομή ενός τέτοιου εμβολίου απέχουν μερικούς μήνες. Αυτό μας αφήνει μόνο προσπάθειες πρόληψης, όπως μάσκες, κοινωνικές αποστάσεις και απολύμανση, οι οποίες οφείλονται εν μέρει στις ασυνέπειες της συμπεριφοράς των ανθρώπων, οι οποίες έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές.
Παρά τις δυσοίωνες πραγματικότητες για τον κορωνοϊό που προκάλεσε το 2020 θύελλα, διαταράσσοντας την εργασία, το σχολείο και την προσωπική ζωή σχεδόν όλων των ανθρώπων του πλανήτη, ερευνητές από το Πανεπιστήμιου του Νέο Μεξικό έχουν βρει μια πιθανή σημαντική ανακάλυψη για το πώς να διαχειριστεί αυτό τον ιό , τώρα αλλά και μελλοντικά.
Μια ομάδα με επικεφαλής τον David Whitten στη σχολή του Κέντρου Βιοϊατρικής Μηχανικής , Διακεκριμένο Καθηγητή στο Τμήμα Χημικών και Βιολογικών Μηχανικών, μαζί με την Eva Chi και την Linnea Ista, μέλος του ίδιου τμήματος, βρήκαν φως στο τέλος του τούνελ, να το πω έτσι.
Το κύριο εύρημα της έρευνάς τους, που επισημαίνεται στην εφημερίδα, “High Effective Inactivation of SARS-CoV-2 by Conjugated Polymers and Oligomers”, που δημοσιεύθηκε αυτήν την εβδομάδα στο περιοδικό ACS Applied Materials & Interfaces , περιλαμβάνει την ικανότητα του συνδυασμού ορισμένων πολυμερών και ολιγομερών, όταν συνδυάζονται με υπεριώδες φως, για να σκοτώσουν σχεδόν εντελώς τον κορωνοϊό.
Οι συν-συγγραφείς της UNM στην εφημερίδα ήταν η Florencia A. Monge, του Κέντρου Βιοϊατρικής Μηχανικής της UNM και το μεταπτυχιακό πρόγραμμα βιοϊατρικής μηχανικής. Virginie Bondu του Τμήματος Μοριακής Γενετικής και Μικροβιολογίας στην Ιατρική Σχολή του UNM. Alison M. Kell, Τμήμα Μοριακής Γενετικής και Μικροβιολογίας στη Σχολή Ιατρικής της UNM. και Patrick L. Donabedian του μεταπτυχιακού προγράμματος νανοεπιστήμης και μηχανικών μικροσυστημάτων στο UNM. Επίσης στην ομάδα συμμετέχουν οι Kirk S. Schanze και Pradeepkumar Jagadesan, και οι δύο από το Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Σαν Αντόνιο.
Αν και τα απολυμαντικά όπως το λευκαντικό ή το αλκοόλ είναι αποτελεσματικά έναντι του ιού, είναι πτητικά και διαβρωτικά, τα οποία περιορίζουν τη διαρκή αποστείρωση των επιφανειών που αντιμετωπίζονται από αυτά τα προϊόντα, δήλωσε ο Whitten.
Αυτό που διαφέρει από αυτά τα πολυμερή και ολιγομερή υλικά είναι ότι όταν ενεργοποιούνται με υπεριώδες φως, παρέχουν μια επικάλυψη που φαίνεται να είναι γρήγορη και πολύ αποτελεσματική, μειώνοντας τη συγκέντρωση του ιού κατά πέντε τάξεις μεγέθους, δήλωσε ο Τσι. “Αυτά τα υλικά έχουν αποδειχθεί ότι έχουν αντιικές ιδιότητες ευρέος φάσματος”, είπε.
Ο Whitten επισημαίνει ότι για να είναι ενεργό το υλικό κατά του ιού, πρέπει να εκτίθεται στο φως. Το φως ενεργοποιεί τη διαδικασία “σύνδεσης” που είναι σημαντική και απαραίτητη για την τοποθέτηση του ολιγομερούς ή του πολυμερούς στην επιφάνεια του σωματιδίου του ιού, επιτρέποντας την απορρόφηση φωτός που δημιουργεί το αντιδραστικό οξυγόνο ενδιάμεσο στην επιφάνεια του σωματιδίου του ιού.
“Από όσο γνωρίζουμε μέχρι στιγμής, υλικά όπως το δικό μας δεν είναι ενεργά έναντι του SARS-CoV-2 στο σκοτάδι και απαιτούν ενεργοποίηση με ακτινοβολία με υπεριώδες ή ορατό φως, ανάλογα με το πού το συγκεκριμένο αντιμικροβιακό απορροφά φως”, υπογράμμισε. «Στο σκοτάδι, τα αντιμικροβιακά υλικά μας« δένονται »με τον ιό και, στη συνέχεια, με ακτινοβολία, ενεργοποιούν το οξυγόνο. Είναι αυτή η ενεργή, διεγερμένη κατάσταση οξυγόνου που ξεκινά την αλυσίδα αντιδράσεων που απενεργοποιεί τον ιό.”