Επικίνδυνη καθιστούν την λειτουργία των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων της χώρας μας , η υποστελέχωση από νοσηλευτές και γιατρούς αλλά και οι σοβαρές ελλείψεις στις υποδομές των εγκαταστάσεων καθώς και η υποχρηματοδότηση για παροχή περισσότερων αναγκαίων υπηρεσιών και κάλυψη βασικών αναγκών . Το μεροκάματο του τρόμου βγάζουν οι νοσηλευτές στα Δημόσια Ψυχιατρεία και παράλληλα κινδυνεύουν οι ασθενείς καθώς η ανεπαρκής στελέχωση οδηγεί στην θνησιμότητα , σύμφωνα με συμπεράσματα του Π.Ο.Υ. Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Νοσηλευτών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων – ΕΣΥ Νομού Αττικής (ΣΥ.ΝΟ.ΨΥ.ΝΟ.) . Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Νοσηλευτών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων – ΕΣΥ Νομού Αττικής (ΣΥ.ΝΟ.ΨΥ.ΝΟ.) κ. Γιώργος Αβραμίδης, μίλησε στην Νικολέτα Ντάμπου και το LIFE2DAY.GR
Τα δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία έχουν ‘’ ημερομηνία λήξης’’ ;
Με το σύμφωνο που έχει υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση με την ευρωπαϊκή ένωση θα έπρεπε να είχαν κλείσει και τα τρία εναπομείναντα ψυχιατρικά νοσοκομεία (Δαφνί, Δρομοκαϊτειο, Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης) στις 31 Ιουνίου του 2015. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, μέχρι να διαμορφωθούν οι κατάλληλες υποδομές (ψυχιατρικές κλινικές σε γενικά νοσοκομεία, ανάπτυξη ΚΨΥ, ειδικά οικοτροφεία, μονάδες για ψυχογηριατρικούς ασθενείς, αυτισμό, ασθενείς με το άρθρο 69 ΠΚ κλπ).
Θέλετε δηλαδή να μας πείτε ότι πρόκειται να κλείσουν;
Ναι, το προβλέπει το σύμφωνο Λυκουρέτζου, με τον ευρωπαίο επίτροπο σε θέματα ψυχικής υγείας Αndor. Αλλά δεν μπορεί να γίνει αν δεν δημιουργηθούν πρώτα οι κατάλληλες υποδομές.
Πόσοι νοσηλευτές είναι απαραίτητοι για τη στελέχωση ενός ψυχιατρικού νοσοκομείου και μίας βάρδιας;
Σύμφωνα με το ΠΟΥ σε μία ψυχιατρική κλινική η στελέχωση σε Νοσηλευτές, θα πρέπει να υπολογίζεται με το συντελεστή 0,5/ανά κλίνη. Δηλαδή, σε 24 κλίνες θα πρέπει να έχουμε 12 Νοσηλευτές. Για κάθε επιπλέον δύο κλίνες που αναπτύσσονται θα πρέπει να ενισχύεται η κλινική με ακόμη έναν Νοσηλευτή. Σε αυτό τον αριθμό θα υπολογίσουμε τις ανάγκες που έχουμε για να πάρουν οι Νοσηλευτές τα ρεπό τους και τις κανονικές τους άδειες. Υπολογίζουμε επιπλέον, τουλάχιστον έξι για τα ρεπό και τις κανονικές άδειες. Σε αυτό τον αριθμό θα προσθέσουμε τους Βοηθούς Νοσηλευτών που η αναλογία που προτείνεται είναι ανά 2 Νοσηλευτές/1 Βοηθός Νοσηλευτή. Όσον αφορά την κατανομή ανά βάρδια, θα πρέπει να υπάρχει περισσότερο προσωπικό την πρωινή βάρδια και στη συνέχεια στην απογευματινή βάρδια και τη βραδινή.
Υπάρχουν πρωτόκολλα ασφαλείας για τα ψυχιατρικά νοσοκομεία; Και αν ναι, τηρούνται;
Το μόνο πρωτόκολλο που υπάρχει είναι αυτό των περιοριστικών μέτρων, όπως έχει προταθεί από την αρμόδια επιτροπή δικαιωμάτων ψυχικά ασθενών, του υπουργείου υγείας. Παρουσιάζει δυσκολίες στην εφαρμογή του λόγω της έλλειψης προσωπικού, της απουσίας κατάλληλου διαμορφωμένου δωματίου, της υπερπλήρωσης των κλινών κ.α..
Υπάρχουν επιπλέον, κάποιες οδηγίες για την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων, που περισσότερο έχουν να κάνουν, με τη διαχείριση σε εποπτικό/διοικητικό επίπεδο (π.χ. τι κάνουμε σε περίπτωση που εξέλθει κάποιος ασθενής εκτός νοσοκομείου χωρίς άδεια, τι κάνουμε σε περίπτωση αιφνίδιου θανάτου).
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Νοσηλευτών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων – ΕΣΥ Νομού Αττικής (ΣΥ.ΝΟ.ΨΥ.ΝΟ.) κ. Γιώργος Αβραμίδης,
Πως αντιμετωπίζεται τους επικίνδυνους ασθενείς που έχουν καταδικαστεί για έγκλημα κατά της ζωής και ο εγκλεισμός τους, βάση του άρθρου 69, πραγματοποιείτε σε ψυχιατρικό νοσοκομείοΥπάρχουν πρωτόκολλα ασφαλείας για τα ψυχιατρικά νοσοκομεία; Και αν ναι, τηρούνται;
Σε όλες τις ψυχιατρικές κλινικές της χώρας υπάρχει υπερπλήρωση των κλινών, ξεπερνώντας το 120% φτάνοντας ακόμη και το 170% της κάλυψης. Σε μία κλινική που θα έπρεπε να είχε 25 ασθενείς έχουμε ακόμη και 20 ράντζα. Διαπιστώνουμε το φαινόμενο περίπου 20% με 25% των ασθενών που εξετάζονται στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Αττικής να έρχεται από την επαρχία, λόγω έλλειψης ψυχιατρικών κλινικών σε γενικά νοσοκομεία ή λόγω υπερπλήρωσης εκεί όπου υπάρχουν και οι ασθενείς να οδηγούνται με εντολή εισαγγελέα για εξέταση σε αυτό.
Ο κ. Αβραμίδης εξέφρασε την έντονη ανησυχία του για τον φερόμενο δράστη ο οποίος μπορεί να σχετίζεται με τη φωτά που ξέσπασε στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, Δαφνί και κόστισε τις ζωές τριών ανθρώπω διότι το απόγευμα της Τρίτης επέστρεψε από το Σωτηρία, που νοσηλευότανε με αναπνευστικά προβλήματα, με συνοδεία αστυνομικών στο ίδρυμα, χωρίς να έχουν ληφθεί οι κατάλληλες προφυλάξεις. Η διοίκηση του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου, νωρίτερα, είχε ζητήσει από τον αρμόδιο εισαγγελέα, να παραταθεί η φύλαξή του, με κάποιον ειδικό φρουρό, που θα τον ακολουθούσε στις εγκαταστάσεις του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου αλλά το αίτημα δεν έγινε δεκτό.
Το πρωτόκολλο καθήλωσης του Υπουργείου Υγείας, προβλέπει, ότι το κάθε τμήμα οξέων περιστατικών θα πρέπει να διαθέτει ειδικό θάλαμο, όσο το δυνατόν εγγύτερα στο γραφείο των νοσηλευτών. Βάση αυτής της οδηγίας, γιατί δεν πρόλαβαν οι νοσηλευτές να αποδεσμεύσουν τους τρεις ασθενείς που είχαν τεθεί υπό σωματικό περιορισμό;
Δεν υπάρχει τέτοιος θάλαμος στο Δαφνί, αλλά και σε κανένα άλλο δημόσιο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη. Προβλέπετε, αλλά η πολιτεία και συγκεκριμένα το Υπουργείο Υγείας δεν έχει κάνει τόσο χρόνια τίποτα για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες υποδομές που να διασφαλίζουν την ασφάλεια των ασθενών και των νοσηλευτών.
Τα δωμάτια αυτά, έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές, όχι μόνο εγγύτητας στο γραφείο των νοσηλευτών, αλλά και σχετική πυρασφάλεια, παράθυρο ασφαλείας, κλιματισμό και επαρκή φωτισμό. Δυστυχώς, υπάρχουν μόνο στη θεωρία.
Ο φερόμενος ως υπεύθυνος, γνωρίζεται που βρισκόταν εκείνη της ώρα;
Ήταν περιορισμένος αλλά όχι δεμένος στο δωμάτιό του. Από εκεί ξεκίνησε και η φωτιά λογικά και εξαιτίας του συστήματος εξαερισμού, ο καπνός προχώρησε σε όλο το κτίριο με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Αυτή είναι και η αιτία που δεν πρόλαβε το νοσηλευτικό προσωπικό να σώσει τους τρεις ασθενείς.
Πυροσβεστήρες δεν υπήρχαν στον χώρο;
Από όσο γνωρίζω, οι πυροσβεστήρες δεν ήταν διάσπαρτοι στο χώρο, διότι κάτι τέτοιο ενδεχομένως να ήταν επικίνδυνο. Συνήθως φυλάσσονται σε ένα χώρο που έχει πρόσβαση το νοσηλευτικό προσωπικό.
Πως αντιμετωπίζεται τους επικίνδυνους ασθενείς που έχουν καταδικαστεί για έγκλημα κατά της ζωής και ο εγκλεισμός τους, βάση του άρθρου 69, πραγματοποιείτε σε ψυχιατρικό νοσοκομείο;
Στα δύο ψυχιατρικά νοσοκομεία της Αττικής, οι ασθενείς αυτοί, νοσηλεύονται μαζί με τους υπόλοιπους ασθενείς σε τμήματα εντός των νοσοκομείων ή αναλόγως την ψυχική τους κατάσταση, αν είναι καλή, με ευθύνη του θεράποντος ιατρού φιλοξενούνται σε εξωνοσοκομειακές δομές, όπως είναι οι ξενώνες και τα οικοτροφεία. Στο ψυχιατρικό νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης νοσηλεύονται σε ειδικό τμήμα ακαταλόγιστων που έχει αποκλειστικά ασθενείς με το άρθρο 69.
Πως πιστεύεται ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση;
Πιστεύουμε ότι θα πρέπει να αναθεωρηθεί το νομικό πλαίσιο που αφορά τους συγκεκριμένους ασθενείς. Ο Νόμος 2776 (σωφρονιστικός κώδικας) που αναφέρει ότι και οι συγκεκριμένοι ασθενείς θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως κρατούμενοι και αρμόδιο προσωπικό για τη φύλαξή τους είναι το φυλακτικό προσωπικό. Τα ίδια αναφέρει το πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη και σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου. Δυστυχώς, όμως όλα αυτά στα χαρτιά. Το νοσηλευτικό προσωπικό χωρίς να έχει αρμοδιότητα, ούτε τη στοιχειώδη εκπαίδευση για φύλαξη, θα είναι αυτό που θα αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο ασθενή που ενδεχομένως θα παρουσιάσει βίαιη και επικίνδυνη συμπεριφορά ή θα επιδιώξει να «αποδράσει» από το νοσοκομείο. Βέβαια θα ήταν υπερβολικό να θεωρήσουμε ότι όλοι οι ασθενείς που νοσηλεύονται με το άρθρο 69 του ΠΚ είναι και επικίνδυνοι. Επιστημονικά δεν τεκμηριώνεται κάτι τέτοιο. Το δικαστήριο όμως τους αντιμετωπίζει ως επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια και ζητάει τον εγκλεισμό τους σε ψυχιατρικό νοσοκομείο για συνέχιση της θεραπείας τους και τη φύλαξή τους. Αρμόδια αρχή για την άρση της φύλαξης των συγκεκριμένων ασθενών είναι και πάλι το δικαστήριο. Έτσι, διαπιστώνουμε ότι οι δικαστές εξαιρετικά σπάνια να παίρνουν απόφαση για την άρση της φύλαξης και αναγκαστικά οι ασθενείς παραμένουν έγκλειστοι στο νοσοκομείο, πολλές φορές για χρόνια. Έτσι, ενισχύεται ο ιδρυματισμός του και οποιαδήποτε θεραπευτική προσπάθεια καταντάει μάταιη. Πιστεύουμε, ότι είναι αναγκαίο περισσότερο από ποτέ να συγκροτηθεί άμεσα μια ομάδα εργασίας, με εκπροσώπους από το υπουργείο δικαιοσύνης και το υπουργείο υγείας αλλά και από επιστημονικούς φορείς (ιατρών, νοσηλευτών, κοινωνικών λειτουργών) και από την Τοπική αυτοδιοίκηση, προκειμένου να αναθεωρηθεί το νομικό πλαίσιο που αφορά τους συγκεκριμένους ασθενείς ώστε να διαμορφωθεί έτσι, ώστε να δίνει προοπτική θεραπείας και αποκατάστασης και να συμβαδίζει με τις αρχές της μεταρρύθμισης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Υπάρχουν παραδείγματα που έχουν εφαρμοστεί σε άλλες χώρες και υπάρχει ανάγκη να συζητηθούν.
Ποιο βοηθητικό προσωπικό θα θεωρούσατε κατάλληλο για τέτοιους ασθενείς;
Το προσωπικό το οποίο θα έχει την κατάλληλη εκπαίδευση για φύλαξη και αντιμετώπιση τέτοιων ασθενών και παράλληλα τη νομική κατοχύρωση για τις ενέργειές τους.
Ποιες είναι οι ευθύνες των γιατρών και των νοσηλευτών για τους ασθενείς που κάηκαν ζωντανοί δεμένοι στα κρεβάτια τους;
Στην πρόσφατη περίπτωση που αφορά την πυρκαγιά στο ΨΝΑ «ΔΑΦΝΙ», έχουμε δύο ασθενείς με εγκαύματα που διακομίσθηκαν σε γενικά νοσοκομεία και τρεις έχουν χάσει τη ζωή τους από αναθυμιάσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουμε, το νοσηλευτικό προσωπικό, με κίνδυνο της ζωής του, προσπάθησε απευθείας να αντιμετωπίσει την κατάσταση, αλλά η επέκταση της φωτιάς και του καπνού ήταν εξαιρετικά γρήγορη, με αποτέλεσμα να μην καταφέρει να σώσει τρεις ασθενείς, από τους δεκαεπτά νοσηλευόμενους. Θα περιμένουμε να ολοκληρώσουν το έργο τους οι ανακριτικές αρχές και να βγει το πόρισμα και από την ΕΔΕ, ώστε να γνωρίσουμε τα ακριβή αίτια της φωτιάς και τις συνθήκες θανάτου των συνανθρώπων μας. Όπως και να έχει πρόκειται για μια τραγική κατάληξη και εκφράζουμε τη θλίψη μας προς τους συγγενείς των θυμάτων και τα συλλυπητήρια μας. Γνωρίζουμε ότι ο πόνος τους είναι δυσβάσταχτος. Μην ξεχνάμε οι θανόντες ήταν κι αυτοί για χρόνια νοσηλευόμενοι στο νοσοκομείο και το προσωπικό είχε δεθεί μεταξύ τους και αισθάνεται σαν να έχει χάσει συγγενείς του.
Με ποιο νόμο, διώκεται το νοσηλευτικό προσωπικό, αν ο ασθενής προβεί σε έκνομη πράξη; Πως μπορεί να ευθύνεται γι’ αυτό ένας νοσηλευτής;
Το νοσηλευτικό προσωπικό είναι υπεύθυνο για την παροχή νοσηλευτικών πράξεων, τηρώντας τον κώδικα δεοντολογίας και εφαρμόζοντας τα επαγγελματικά του δικαιώματα, δεν είναι φυλακτικό προσωπικό, ούτε αστυνομικό όργανο. Προσπαθεί να δημιουργήσει κατάλληλο θεραπευτικό περιβάλλον, σε συνεργασία με όλη τη θεραπευτική ομάδα, έχοντας όλα τα απαραίτητα μέσα και το απαιτούμενο προσωπικό. Κάτι τέτοιο είναι αρκετά δύσκολο όταν ένας νοσηλευτής νοσηλεύει 45 ασθενείς με τους μισούς και παραπάνω από αυτούς να είναι με ακούσια νοσηλεία, επικίνδυνοι για τους εαυτούς τους ή τους άλλους, με παθολογικά προβλήματα, με σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς, αυτοκτονικό ιδεασμό κλπ.
Ποιοι ασθενείς κρατούνται με φύλαξη και από πού προέρχεται αυτή η φύλαξη;
Προς το παρόν οι ασθενείς οι οποίοι έχουν φύλαξη είναι αυτοί που έρχονται από τις φυλακές και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημά τους στις υπηρεσίες υγείας των φυλακών, οπότε οδηγούνται είτε σε γενικό νοσοκομείο, είτε σε ψυχιατρικό και νοσηλεύονται με φύλαξη. Η φύλαξη προέρχεται από φυλακτικό προσωπικό του υπουργείου δικαιοσύνης.
Επαρκεί ο αριθμός των ψυχιατρείων που έχουμε στην Ελλάδα ή δημιουργείτε συνωστισμός;
Σε όλες τις ψυχιατρικές κλινικές της χώρας υπάρχει υπερπλήρωση των κλινών, ξεπερνώντας το 120% φτάνοντας ακόμη και το 170% της κάλυψης. Σε μία κλινική που θα έπρεπε να είχε 25 ασθενείς έχουμε ακόμη και 20 ράντζα. Διαπιστώνουμε το φαινόμενο περίπου 20% με 25% των ασθενών που εξετάζονται στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Αττικής να έρχεται από την επαρχία, λόγω έλλειψης ψυχιατρικών κλινικών σε γενικά νοσοκομεία ή λόγω υπερπλήρωσης εκεί όπου υπάρχουν και οι ασθενείς να οδηγούνται με εντολή εισαγγελέα για εξέταση σε αυτό. Ασθενείς δηλαδή, που αντιμετωπίζουν οξύ ψυχιατρικό πρόβλημα, διασχίζουν τη μισή Ελλάδα μέσα σε περιπολικό, συνοδεία αστυνομικών προκειμένου να έχουν ψυχιατρική φροντίδα. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο ιδιαίτερο όταν ο ασθενής πρόκειται να μεταφερθεί από τα νησιά. Αναπόφευκτο είναι η κατάσταση του ασθενή να επιδεινωθεί και να στιγματιστεί αυτός και η οικογένειά του. Ενώ στις πολιτισμένες χώρες η αντιμετώπιση του ασθενή και η μεταφορά του γίνεται από επαγγελματίες ψυχικής υγείας κατάλληλα εκπαιδευμένους, στην Ελλάδα γίνεται με περιπολικά και με αστυνομικούς. Όσες ψυχιατρικές κλινικές και να έχουμε θα εξακολουθούν να είναι γεμάτες, αν δεν δημιουργηθεί το απαιτούμενο δίκτυο πρωτοβάθμιας φροντίδας ψυχικής υγείας, όπου θα αντιμετωπίζει τον ασθενή στον τόπο κατοικίας του, στην έναρξη των συμπτωμάτων και παράλληλα θα υπάρχει φροντίδα του ασθενή και μετά την έξοδό του από την κλινική, για την αποφυγή της υποτροπής και της εκ νέου εισαγωγής του. Δυστυχώς, στην ανάπτυξη αυτού του δικτύου στην Ελλάδα είμαστε σε πρωτόγονο επίπεδο. Απλά, είναι ανύπαρκτο.
Σε τι κατάσταση βρίσκονται τα ψυχιατρεία στην Αθήνα;
Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα ψυχιατρικά νοσοκομεία στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Τα προβλήματα αφορούν την υποστελέχωση από νοσηλευτικό προσωπικό και σε ελλείψεις σε οικονομικούς πόρους και αναγκαίες υπηρεσίες.
Οι νοσηλευτές επαρκούν;
Οι ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό αγγίζουν το 50% των αναγκών. Ειδικότερα, σε Νοσηλευτές (ΠΕ ή ΤΕ) οι ανάγκες ξεπερνούν το 70%. Ακόμη δυσκολότερη γίνεται βέβαια η κατάσταση επειδή σε κάθε τμήμα αντί για 25 ασθενείς, νοσηλεύονται 40 και 45. Διπλάσια δύναμη ασθενών με ελάχιστο προσωπικό. Στις εξωνοσοκομειακές δομές κάνει ένα άτομο βάρδια με ότι κινδύνους αυτό συνεπάγεται. Το προσωπικό δουλεύει με ένα ρεπό και δυσκολεύεται να πάρει ακόμη και την ετήσια κανονική άδεια που προβλέπεται. Προβλήματα υγείας αντιμετωπίζουν πάρα πολλοί και το burn out αγγίζει λίγο πολύ όλους.
Ποια είναι η ποιότητα περίθαλψης αυτών των ασθενών;
Το προσωπικό προσπαθεί για το καλύτερο. Δυστυχώς, δεν έχει τον απαιτούμενο χρόνο να διαθέσει στον κάθε ασθενή ξεχωριστά, για να έχει μια επιτυχημένη θεραπευτική επικοινωνία. Πολλές φορές διαπιστώνουμε να χρειάζεται να συζητήσουμε με τον ασθενή λίγο χρόνο παραπάνω, αλλά οι ανάγκες να συνεχίσουμε τη φροντίδα στο διπλανό ασθενή για να προλάβουμε, δεν μας το επιτρέπει.
Ποιες είναι οι εξωνοσοκομειακές δομές, στις οποίες θα μπορούσαν να μεταφερθούν οι χρόνιοι ασθενείς;
Πρόκειται για τις Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης όπως προβλέπονται με το Νόμο 2716/1999. Είναι οι ξενώνες, τα οικοτροφεία και τα προστατευόμενα διαμερίσματα. Αναπτύχθηκε μεγάλος αριθμός τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, αλλά οι ανάγκες είναι πολύ μεγάλες, ειδικά στις μέρες που λόγω της οικονομικής κρίσης, τα περιστατικά που έχουν ανάγκη για φιλοξενία σε τέτοιες δομές είναι ακόμη μεγαλύτερες. Πολλά περιστατικά ακόμη παραμένουν σε ψυχιατρικές κλινικές, επιδεινώνοντας το πρόβλημα της υπερπλήρωσης κλινών σε αυτές, επειδή δεν υπάρχουν κατάλληλες τέτοιες δομές για να μεταφερθούν. Με αποτέλεσμα να καλύπτουν κλίνη σε ψυχιατρική κλινική οξέων περιστατικών πολλές φορές εδώ και χρόνια.
Η έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού, τι μπορεί να σημαίνει για τους ασθενείς, αλλά και για τους νοσηλευτές;
Η επαρκή στελέχωση σύμφωνα με συμπεράσματα από τον Π.Ο.Υ. οδηγεί σε μείωση της θνησιμότητας. Προφανώς, η απαιτούμενη στελέχωση από Νοσηλευτές, αποτελεί βασικό κριτήριο για την παροχή ποιοτικής φροντίδας, που θα οδηγήσει στην ικανοποίηση των ασθενών, της οικογένειας και του ίδιου του προσωπικού. Η επαρκή στελέχωση οδηγεί στην αποφυγή λαθών, σε αποτελεσματικές παρεμβάσεις, σε μείωση του χρόνου νοσηλείας, και μαζί με τη συνεχιζόμενη εκπαίδευση και τους απαιτούμενους διαθέσιμους πόρους στη διασφάλιση της ποιότητας της νοσηλείας.
Πόσοι νοσηλευτές είναι απαραίτητοι για τη στελέχωση ενός ψυχιατρικού νοσοκομείου και μίας βάρδιας;
Σύμφωνα με το ΠΟΥ σε μία ψυχιατρική κλινική η στελέχωση σε Νοσηλευτές, θα πρέπει να υπολογίζεται με το συντελεστή 0,5/ανά κλίνη. Δηλαδή, σε 24 κλίνες θα πρέπει να έχουμε 12 Νοσηλευτές. Για κάθε επιπλέον δύο κλίνες που αναπτύσσονται θα πρέπει να ενισχύεται η κλινική με ακόμη έναν Νοσηλευτή. Σε αυτό τον αριθμό θα υπολογίσουμε τις ανάγκες που έχουμε για να πάρουν οι Νοσηλευτές τα ρεπό τους και τις κανονικές τους άδειες. Υπολογίζουμε επιπλέον, τουλάχιστον έξι για τα ρεπό και τις κανονικές άδειες. Σε αυτό τον αριθμό θα προσθέσουμε τους Βοηθούς Νοσηλευτών που η αναλογία που προτείνεται είναι ανά 2 Νοσηλευτές/1 Βοηθός Νοσηλευτή. Όσον αφορά την κατανομή ανά βάρδια, θα πρέπει να υπάρχει περισσότερο προσωπικό την πρωινή βάρδια και στη συνέχεια στην απογευματινή βάρδια και τη βραδινή.
Τι ανάγκες υπάρχουν σε αναλώσιμα και τρόφιμα;
Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της υποχρηματοδότησης, τα προβλήματα που σχετίζονται με τα αναλώσιμα υλικά και τη σίτιση των ασθενών είναι πολλά. Υπάρχουν περικοπές και αυστηρός έλεγχος στην κατανάλωση ρεύματος, καυσίμων, υλικών κλπ. Στις εξωνοσοκομειακές δομές, στους ασθενείς στα πλαίσια της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, θα πρέπει να εφαρμόζονται προγράμματα επανένταξης (ψυχαγωγικές δραστηριότητες, εκδρομές, ψώνια κλπ), δυστυχώς, επειδή αυτά έχουν οικονομικό κόστος δεν υλοποιούνται με αποτέλεσμα οι ασθενείς να μην ακολουθούν κάποιο πρόγραμμα και να παραμένουν πολλές ώρες μέσα στη δομή με κίνδυνο και πάλι της ιδρυματοποίησή τους. Ενώ, έχουν δαπανηθεί πολλά εκατομμύρια ευρώ και μεγάλος κόπος από την πλευρά του προσωπικού, για να φτάσουν σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο λειτουργικότητας των ασθενών, διαπιστώνουμε δυστυχώς, να γυρίζουμε προς τα πίσω.