Της Νικολέτας Ντάμπου
Σε κάθε χώρα υπάρχουν Οργανισμοί “ειδικού σκοπού” . Στην χώρα μας ένας από αυτούς είναι ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΟΦ) κύριος σκοπός του οποίου είναι η προστασία της Δημόσιας Υγείας μέσω συγκεκριμένων δράσεων. Ακριβώς επειδή το αντικείμενο είναι απόλυτα εξειδικευμένο απαιτούνται συγκεκριμένες γνώσεις φαρμακευτικού επιπέδου αλλά και εμπειρία για τους ελέγχους παραγωγής και διακίνησης φαρμάκων και αδειοδότησης .
Σε επίκαιρη ερώτηση πολιτικού κόμματος στη Βουλή (Ποτάμι) ο Υπουργός Υγείας απάντησε ότι σκοπεύει να ενισχύσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του Ε.Ο.Φ.
Και τώρα η πραγματικότητα :
Θέλοντας -όπως η κάθε κυβέρνηση επιθυμεί- να εμφανίσει μείωση του ποσοστού των ανέργων , στέλνει φουρνιές ανέργων από τον Ο.Α.Ε.Δ στον ΕΟΦ , σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του www.healthweb.gr , χωρίς σχετικές ειδικότητες , χωρίς δυνατότητα επιλογής και χωρίς προσόντα.
Οι εργαζόμενοι αυτοί σε 1-2 χρόνια φεύγουν εφόσον η απασχόληση έχει συγκεκριμένο χρονικό όριο. Πρώτον λοιπόν δεν ξέρουν , δεύτερον μόλις μάθουν κάποιες στοιχειώδεις βοηθητικές δουλειές φεύγουν για άλλους εργοδότες παίρνοντας μαζί τους την όποια γνώση των διαδικασιών αλλά και αδυναμιών του Οργανισμού , αλλά ίσως και απόρρητα στοιχεία.
Στον ιδιωτικό τομέα όλοι γνωρίζουν ότι ο χρόνος εκπαίδευσης του προσωπικού είναι “επένδυση” που πρέπει να αποδώσει. Πότε; Σε ένα χρόνο που θα έχουν φύγει;
Και το καλύτερο: η Διοίκηση ψάχνει να νοικιάσει και επιπλέον κτίριο σε κοντινή περιοχή για να τους στεγάσει (με διαγωνισμό ή όχι) και μετά τους 12-24 μήνες να μην ξέρει τι θα το κάνει.
Αυτά μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν, γιατί οι σοβαρές χώρες και κυβερνήσεις λειτουργούν με σχέδιο και προοπτική για να υπάρχει και αξιοπιστία για το έργο που επιτελείται.