Πέρα από την απώλεια μιας έμπειρης, έντιμης και με υψηλή επιστημονική κατάρτιση γιατρού από το νοσοκομείο μας, πέρα από τις διαλυτικές επιπτώσεις στη λειτουργία μιας κλινικής-πυλώνα για τη δημόσια περίθαλψη στον Ρέθυμνο, η παραίτηση αυτή αποτελεί μια κραυγή αγωνίας και διαμαρτυρίας για την απαράδεκτη κατάσταση στο ΕΣΥ και για την εξάντληση των ψυχοσωματικών αντοχών των «ανθρώπων της πρώτης γραμμής».
Η παραίτηση της Ελένης Ιωαννίδου δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Ήταν «παρενέργεια» μιας πορείας αποδιοργάνωσης του νοσοκομείου Ρεθύμνου, προσβλητικής και απαξιωτικής αντιμετώπισης των γιατρών (βλ. υποχρέωση εκτέλεσης διακομιδών από μη εξειδικευμένους γιατρούς, συνεχή «εντέλλεσθε» για να εφημερεύουν πέραν του νόμιμου ορίου κλπ), αλλά, κυρίως, λόγω της απογοήτευσης για την προοπτική ενός αξιόπιστου δημόσιου συστήματος που σέβεται την αξιοπρέπεια των λειτουργών υγείας και των ασθενών.
- Η πολιτική ευθύνη της ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας γι’ αυτή την εξέλιξη και γενικότερα για την τάση παραίτησης και φυγής γιατρών από το ΕΣΥ και από τη χώρα, είναι τεράστια και αδιαμφισβήτητη. Όταν νομοθετείται η ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων με τις αλλαγές στις εργασιακές των γιατρών, όταν όλες οι κινήσεις της κυβέρνησης «δείχνουν» εγκατάλειψη και αποδιάρθρωση, όταν εξωθούνται σε παραίτηση γιατροί αφοσιωμένοι στη δημόσια περίθαλψη όπως η Ελένη Ιωαννίδου, το ΕΣΥ δεν έχει μέλλον. Και αυτό είναι μείζον κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα.
Η Ελένη Ιωαννίδου αποχωρεί από ένα ρημαγμένο ΕΣΥ όχι επειδή φυγομάχησε αλλά επειδή ξεπέρασε τις ανθρώπινες αντοχές, στην προσπάθεια να βελτιωθούν οι συνθήκες στην Παθολογική κλινική και στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου και να παρέχονται καλύτερες υπηρεσίες στους πολίτες. Η κοινωνία του Ρεθύμνου πρέπει να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της για την πολυετή προσφορά της, αλλά και να διεκδικήσει, με ενιαίο και συγκροτημένο τρόπο, τη γενναία αναβάθμιση του νοσοκομείου και τη στήριξη του ανθρώπινου δυναμικού του.