Διχασμό έχουν προκαλέσει στον ιατρικό κόσμο οι νέες οδηγίες του Αμερικανικού Κολεγίου Ιατρών (ACP) σχετικά με τους στόχους για τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1C) στους ασθενείς με διαβήτη.
Οι οδηγίες, οι οποίες βασίστηκαν σε επισκόπηση των κατευθυντήριων οδηγιών άλλων οργανισμών, όπως το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Αριστείας στην Περίθαλψη (NICE), το Ινστιτούτο για τη Βελτίωση των Κλινικών Συστημάτων (ICSI) και η Αμερικανική Διαβητολογική Ένωση (ADA), παρουσιάζονται αναλυτικά σε σχετική έκθεση στην επιθεώρηση Annals of Internal Medicine.
Το Αμερικανικό Κολέγιο Ιατρών ανέπτυξε τις νέες οδηγίες με στόχο να κατευθύνει τους γιατρούς όταν επιλέγουν τους στόχους της φαρμακευτικής θεραπείας που συστήνουν στους ενήλικες ασθενείς τους με διαβήτη τύπου 2 (εκτός των εγκύων).
Το Κολέγιο θέτει έναν πιο «επιεική» στόχο για τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, τα επίπεδα της οποίας αντιπροσωπεύουν τον μέσο όρο των επιπέδων της σακχάρου που έχει στο αίμα του ένας διαβητικός τους τελευταίους μήνες. Συγκεκριμένα, ενώ ο παραδοσιακός στόχος μέχρι τώρα ήταν το 6,5-7%, το Κολέγιο προτείνει να ανέβει στο 7-8%.
Συνολικά, στην έκθεσή του το Κολέγιο κάνει τέσσερις νέες συστάσεις στους γιατρούς που αναλαμβάνουν τη φροντίδα ασθενών με διαβήτη τύπου 2, οι οποίες είναι οι εξής:
Οι στόχοι για τον έλεγχο του σακχάρου πρέπει να εξατομικεύονται βάσει αναλυτικής αξιολόγησης των ωφελειών και των κινδύνων που μπορεί να προκύψουν από τη φαρμακολογική θεραπεία, των προτιμήσεων του ασθενούς, της γενικότερης κατάστασης της υγείας και του προσδόκιμου ζωής του ασθενούς, αλλά και του κόστους της θεραπείας.
Στους περισσότερους ασθενείς, ο στόχος για τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη πρέπει να τίθεται στο 7-8%. Σε ασθενείς με γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη κάτω από 6,5%, θα πρέπει να εξετάζεται η πιθανή μείωση στη φαρμακολογική θεραπεία.
Σε ασθενείς των οποίων το προσδόκιμο ζωής εκτιμάται να είναι λιγότερο από 10 χρόνια, η θεραπεία θα πρέπει να στοχεύει στην ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων και όχι στον έλεγχο της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, καθώς στην περίπτωση αυτή οι αρνητικές συνέπειες ξεπερνούν τα όποια οφέλη προκύπτουν.
Οι νέες οδηγίες αναφέρουν επίσης πως, παράλληλα με τα παραπάνω, θα πρέπει να προσαρμόζονται καταλλήλως οι στόχοι της θεραπείας εάν είναι δυνατό να επιτευχθούν βελτιώσεις μέσω αλλαγών στη διατροφή και στον τρόπο ζωής γενικότερα και ότι οι γιατροί θα πρέπει να επισημαίνουν στους διαβητικούς ασθενείς τους τη σημασία της γυμναστικής, της απώλειας των περιττών κιλών, της διακοπής του καπνίσματος και άλλων υγιεινών συνηθειών.
Η θέση του Κολεγίου σχετικά με τους στόχους για τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη είναι αυτή που έχει προκαλέσει τις αντιδράσεις και τα αρνητικά σχόλια πολλών ειδικών. Ο Δρ Ατζάι Ράο, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Ενδοκρινολογίας, Διαβήτη και Μεταβολισμού της Ιατρικής Σχολής Λιούις Κάτζ του Πανεπιστημίου Τεμπλ, σε επικοινωνία που είχε μέσω email με το Reuters Health, αναφέρει πως το προτεινόμενο ποσοστό «δεν συνάδει με τις κατευθυντήριες οδηγίες των περισσότερων εθνικών και διεθνών οργανισμών» και παράλληλα αντιτίθεται στα πρόσφατα Πρότυπα Θεραπείας του Διαβήτη που εξέδωσε η Αμερικανική Διαβητολογική Ένωση μέσα στο 2018.
Η χαλάρωση του στόχου για τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη «από έναν μεγάλο οργανισμό όπως το Αμερικανικό Κολέγιο Ιατρών στέλνει ένα αντιφατικό μήνυμα στους ασθενείς και δεν συμβάλλει στην πρόοδο όσον αφορά τη μάχη ενάντια στις βλάβες των μικρών αιμοφόρων αγγείων που διαπιστώνονται στον διαβήτη τύπου 2» προσθέτει ο καθηγητής.