Ρινοφαρυγγικός Καρκίνος: Στο στάδιο N0-1 του ρινοφαρυγγικού καρκίνου, η εκλεκτική ακτινοβόληση του άνω αυχένα παρέχει αποτελέσματα ίσα με την ακτινοβολία ολόκληρου του λαιμού και με σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά μακροχρόνιας τοξικότητας, σύμφωνα με μακροπρόθεσμα δεδομένα από μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή.
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Η ακτινοθεραπεία είναι μια τυπική θεραπευτική επιλογή για το ρινοφαρυγγικό καρκίνωμα με ακτινοθεραπεία που παραδοσιακά στοχεύει ολόκληρο τον αυχένα. Ωστόσο, η θεραπεία μιας τόσο εκτεταμένης περιοχής μπορεί να αυξήσει την τοξικότητα και να βλάψει την ποιότητα ζωής των ασθενών. Η τρέχουσα μελέτη μη κατωτερότητας συνέκρινε την πενταετή συνολική επιβίωση μεταξύ ασθενών που έλαβαν εκλεκτική χημειοακτινοβολία στο άνω ή στον ολόκληρο λαιμό για μη κερατινοποιητικό καρκίνο του ρινοφαρυγγικού N0-N1. Συνολικά, 222 έλαβαν ακτινοβολία ολόκληρου του λαιμού (αμφίπλευρα επίπεδα II-VB) και 224 έλαβαν ακτινοβόληση στον άνω αυχένα με τους κόμβους IV και VB του κάτω αυχένα που παραλείφθηκαν για ασθενείς που δεν είχαν μεταστάσεις αυχενικών λεμφαδένων στην περιοχή αυτή. Τα αποτελέσματα των 3ετών δοκιμών αποκάλυψαν ότι η ακτινοβολία του άνω μέρους του λαιμού παρείχε συγκρίσιμη περιφερειακή επιβίωση χωρίς υποτροπή, μειωμένη όψιμη τοξικότητα, συμπεριλαμβανομένης της βλάβης του ιστού του λαιμού, της δυσφαγίας και του υποθυρεοειδισμού, καθώς και καλύτερη ποιότητα ζωής, όπως λιγότερη δυσφαγία και κόπωση. Στην τρέχουσα δημοσίευση, η ομάδα ανέφερε τα προκαθορισμένα αποτελέσματα 5ετούς επιβίωσης και άλλα δευτερεύοντα τελικά σημεία.
Σε μια διάμεση παρακολούθηση 74 μηνών, οι ερευνητές δεν βρήκαν σημαντική διαφορά στη συνολική επιβίωση μεταξύ της ομάδας ακτινοβόλησης του άνω αυχένα (95,9%) και της ομάδας ακτινοβόλησης ολόκληρου του λαιμού (93,1%, αναλογία κινδύνου [HR], 0,63, 95 % CI, 0,30-1,35, Ρ = 0,24). Η περιφερειακή επιβίωση χωρίς υποτροπή μεταξύ των ομάδων ήταν επίσης παρόμοια (95% έναντι 94,9%· HR, 0,96· P = 0,91), όπως και η επιβίωση χωρίς μεταστάσεις από απόσταση (91,5% έναντι 90,9%) καθώς και η επιβίωση χωρίς υποτροπή (92,2% έναντι 94,0%) ποσοστά. Μεταξύ των επιζώντων 5 ετών χωρίς νόσο, οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε λιγότερο εκτεταμένη ακτινοθεραπεία είχαν χαμηλότερα ποσοστά υποθυρεοειδισμού (34% έναντι 48%), δυσφαγίας (14% έναντι 27%), βλάβης του ιστού του λαιμού (29% έναντι 46%) και χαμηλότερη -Στένωση κοινής καρωτιδικής αρτηρίας λαιμού (15% έναντι 26%). Η ομάδα ακτινοβόλησης του άνω αυχένα είχε επίσης υψηλότερο αριθμό κυκλοφορούντων λεμφοκυττάρων μετά την ακτινοθεραπεία (μέσος όρος 400 κύτταρα/mL έναντι 335 κυττάρων/mL).
ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ: Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «Αυτά τα ενημερωμένα δεδομένα επιβεβαίωσαν ότι [η ακτινοβόληση του άνω αυχένα] του μη εμπλεκόμενου αυχένα είναι ένα πρότυπο φροντίδας στον N0-1 [καρκίνο του ρινοφάρυγγα], παρέχοντας εξαιρετική αποτελεσματικότητα και μειωμένη μακροπρόθεσμη τοξικότητα ενώ μπορεί να διατηρήσει περισσότερη ανοσολογική λειτουργία».
ΠΗΓΗ: Η μελέτη, με επικεφαλής τον Cheng-Long Huang, MD, Sun Yat-sen University Cancer Center στο Guangzhou της Κίνας, δημοσιεύτηκε στις 20 Μαρτίου στο Journal of Clinical Oncology.
ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ: Αυτή ήταν μια ανοιχτή μελέτη και οι όψιμες τοξικότητες προήλθαν κυρίως από κλινική εξέταση, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί κάποια μεροληψία παρατηρητή ή βαθμολόγησης κατά την αξιολόγηση των καθυστερημένων τοξικοτήτων. ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ: Η μελέτη δεν είχε εμπορική χρηματοδότηση. Οι αποκαλύψεις για τους συγγραφείς ήταν διαθέσιμες με το αρχικό άρθρο.