Μια ολλανδική μελέτη παρέχει μια νέα πιθανή εξήγηση για τον υπολειπόμενο καρδιαγγειακό κίνδυνο, που σχετίζεται με την επίμονη ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος σε ασθενείς με υπερχοληστερολαιμία που λαμβάνουν θεραπεία με στατίνες. Ο Siroon Bekkering, από το πανεπιστημιακό ιατρικό κέντρο του Radboud, Nijmegen, με συναδέλφους του, διερεύνησε τη δραστηριότητα ενός μέρους του ανοσοποιητικού συστήματος σε άτομα με υψηλά και χωρίς υψηλά επίπεδα χοληστερόλης.
Φαίνεται ότι συγκεκριμένα ανοσοκύτταρα στο αίμα, τα μονοκύτταρα, ενεργοποιούνται περισσότερο σε ασθενείς με υψηλά επίπεδα χοληστερόλης σε σύγκριση με άτομα με φυσιολογικά επίπεδα χοληστερόλης. Αυτά τα ανοσοκύτταρα παρήγαγαν περισσότερα φλεγμονώδη μόρια που είναι σημαντικά στην ανάπτυξη καρδιαγγειακών παθήσεων.
Στη συνέχεια, οι ασθενείς με υψηλή χοληστερόλη υποβλήθηκαν σε θεραπεία με στατίνες για να μειώσουν τα επίπεδα χοληστερόλης τους και οι μετρήσεις επαναλήφθηκαν τρεις μήνες αργότερα. Παρά τη μείωση της χοληστερόλης, η υπερδραστηριότητα των ανοσοκυττάρων δεν μειώθηκε καθόλου.
Ο Niels Riksen, καθηγητής ιατρικής από το πανεπιστημιακό ιατρικό κέντρο του Radboud και συντονιστής του έργου δηλώνει ότι «παρατηρήσαμε πως αυτά τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος φαίνεται να ‘θυμούνται’ την υψηλή χοληστερόλη, στην οποία είχαν εκτεθεί κάποτε. Το γεγονός αυτό μόλις πρόσφατα ανακαλύφθηκαν και ονομάζεται «εκπαιδευμένη ανοσία» ενώ αυτή είναι η πρώτη μελέτη που δείχνει κάτι τέτοιο σε ασθενείς. Σύμφωνα με τον Riksen θα ήταν ενδιαφέρον να διερευνηθεί το πόσο διαρκεί αυτή η μνήμη και επίσης εάν η υπερδραστηριότητα των μονοκυττάρων μπορεί να μειωθεί με άλλους τύπους φαρμάκων, όπως είναι τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα.