Σε μια μελέτη ορόσημο, οι επιστήμονες στο Ινστιτούτο Μεθοδολογίας του Χιούστον ανακάλυψαν τι κάνει τον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων στα άτομα που έχουν υψηλή χοληστερόλη, οδηγώντας πιθανώς σε νέες θεραπείες για καρδιακές παθήσεις.
Με επικεφαλής τον Longhou Fang, Ph.D., αναπληρωτή καθηγητή στο Κέντρο Καρδιαγγειακής Αναγέννησης και τον μεταδιδακτορικό του Qilin Gu, Ph.D., η ομάδα εξέτασε την υπερχοληστερολαιμία, η οποία είναι το είδος της υψηλής χοληστερόλης που προκαλεί πολύ υψηλά επίπεδα της LDL – η λεγόμενη “κακή” χοληστερόλη – για να κυκλοφορούν στο αίμα.
Εντοπίστηκαν ένας νέος ρυθμιστικός μηχανισμός στα μοντέλα zebrafish που ευθύνονται για αυτή την αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων που συνήθως παρατηρούνται σε άτομα με αυτά τα υψηλά επίπεδα LDL, τα οποία είναι γνωστό ότι αυξάνουν τον κίνδυνο ενός ατόμου για καρδιαγγειακές παθήσεις, γεγονός που αποτελεί την κύρια αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας στις ΗΠΑ και παγκοσμίως.
“Τα ευρήματά μας μπορούν να εξηγήσουν γιατί αυτό μπορεί να συμβεί”, δήλωσε ο Φανγκ. «Αυτός ο μηχανισμός που εντοπίσαμε ενεργοποιεί μια πρωτεΐνη που ονομάζεται SREBP2 η οποία με τη σειρά της οδηγεί στην ανάπτυξη περισσότερων αιμοποιητικών βλαστικών κυττάρων (HSPCs), τα οποία είναι τα πρόδρομα των λευκών αιμοσφαιρίων και η διαδικασία με την οποία παράγονται όλα τα ώριμα κύτταρα του αίματος, δείχνουν ότι η στόχευση αυτής της πρωτεΐνης χρησιμοποιώντας τον ανταγωνιστή της μπορεί να μειώσει τις μετρήσεις του HSPC για να μειώσει τον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων.Αυτή η εικόνα μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα στρατηγική για τη θεραπεία της αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής νόσου.
Επιπλέον, ο Fang λέει ότι η εύρεση αυτής της νέας οδού που ελέγχει τη δημιουργία των HSPC θα μπορούσε να είναι χρήσιμη για τη θεραπεία των διαταραχών του αίματος, όπως η λευχαιμία και η αναιμία, στο μέλλον. Για παράδειγμα, λέει ότι η βιταμίνη που προέρχεται από φυτά, η οποία είναι αναστολέας SREBP2, θα μπορούσε ενδεχομένως να επανατοποθετηθεί για να μετριάσει την εξέλιξη της λευχαιμίας. Ακόμα πιο κάτω από τη γραμμή, είπε ότι αυτό δίνει ελπίδες για την αναγέννηση του μυελού των οστών χρησιμοποιώντας αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα που προέρχονται από ασθενείς, γεγονός που θα εξαλείψει την ανάγκη να βρεθεί ένας δότης.