Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων ανακάλυψε τους μηχανισμούς των γενετικών και βιολογικών αιτιών που συνδέονται με μια νέα ανθρώπινη ανοσοανεπάρκεια.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Immunology, εντόπισε επίσης μια πιθανή θεραπεία. Ο Δρ Kaan Boztug, συντάκτης της μελέτης και ερευνητής Μοριακής Ιατρικής στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Cemm της Βιέννης, ήταν ο επικεφαλής ομάδας δεκάδων επιστημόνων από διάφορα ιδρύματα σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του Baylor College of Medicine. Πρώτη συγγραφέας η Δρ Ελίζαμπεθ Salzer, μια μεταδιδακτορική φοιτήτρια στο εργαστήριο του καθηγητή Boztug, μελέτησε ένα δωδεκάχρονο ασθενή, ο οποίος υπέστη από τη στιγμή που γεννήθηκε επανειλημμένες λοιμώξεις, απειλητικές για τη ζωή του. Τρία από τα αδέλφια του ασθενούς απεβίωσαν στα έξι τους χρόνια, ενώ είχαν από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, φαινομενικά παρόμοια διαταραχή. Οι ερευνητές υποψιάστηκαν ότι θα υπήρχε κάποια γενετική πάθηση, οι οποία θα μπορούσε να συνδεθεί με την αδυναμία του ασθενούς να καταπολεμά τις λοιμώξεις. «Η ανάλυσή μας, του ασθενούς και των γονιδιωμάτων των συγγενών του επιβεβαίωσε πράγματι ότι η διαταραχή που εκδήλωσε το αγόρι είχε μια γενετική αιτία », είπε η Salzer. Η γενετική αιτία ήταν ένα σφάλμα στο γονίδιο RASGRP1 που καθιστά το γονίδιο ανενεργό. Αυτό το είδος της μετάλλαξης δεν είχε αναφερθεί ποτέ πριν. Ο υγιής γονέας και τα υγιή αδέλφια φέρουν ένα μεταλλαγμένο αντίγραφο του γονιδίου και ένα φυσιολογικό αντίγραφο που αντισταθμίζει το ελαττωματικό γονίδιο. Ο ασθενής κληρονόμησε ένα μεταλλαγμένο αντίγραφο από κάθε γονέα. Ο ασθενής παρουσιάζεται με μία πρωτοπαθή ανοσοανεπάρκεια που περιλαμβάνει έναν νέο συνδυασμό του ανοσοποιητικού με ουσιώδη ελαττώματα στις συνιστώσες του ανοσοποιητικού συστήματος, τα Τ κύτταρα, Β κύτταρα και τα φυσικά-φονικά-κύτταρα. Μέχρι τώρα, ο ρόλος της RASGRP1 στο ανοσοποιητικό σύστημα δεν είχε μελετηθεί σε ανθρώπους. Για να καθορίσει τους μηχανισμούς που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αδυναμία των ασθενών να καταπολεμήσουν τις λοιμώξεις, η ομάδα της Βιέννης συνεργάστηκε με το εργαστήριο του Δρ Orange στο Baylor. Βρήκαν ότι το γονίδιο RASGRP1 παίζει ένα ρόλο στις λειτουργίες δυνεΐνης των φυσικά-φονικών-κυττάρων (η πρωτεΐνη δυνεΐνη είναι ένα είδος κινητήρα στο εσωτερικό των κυττάρων). «Όπως τα οχήματα που μεταφέρουν ανθρώπους γύρω από μια πόλη, η δυνεΐνη εκτελεί χρέη μεταφορέα στο εσωτερικό των κυττάρων», είπε ο Orange. Σε αυτή τη νέα ανοσοανεπάρκεια «τα μηχανοκίνητα οχήματα δεν λειτουργούν σωστά στο εσωτερικό των κυττάρων και ο οργανισμός δεν απαλλάσσεται από μολύνσεις”. Η αυστριακή ομάδα δοκίμασε τη λεναλιδομίδη ως φάρμακο για τη θεραπεία του ασθενούς. Το φάρμακο έδειξε δυνατότητα να αντιστρέψει μερικές επιπτώσεις της μετάλλαξης του RASGRP1.