Ακόμη και ένα ήπιο κρούσμα της COVID-19 μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερες πιθανότητες μειωμένης κινητικότητας και σωματικής λειτουργίας για ενήλικες ηλικίας 50 ετών και άνω, σύμφωνα με μια νέα εθνική μελέτη στον Καναδά, η οποία δίνει έμφαση στο πώς εκατοντάδες χιλιάδες θα μπορούσαν να χρειαστούν φυσική αποκατάσταση λόγω αυτής της πανδημίας. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Network Open την Τετάρτη 12 Ιανουαρίου, εξέτασε δεδομένα για την κινητικότητα περισσότερων από 24.000 ηλικιωμένων Καναδών σε ολόκληρη τη χώρα κατά τη διάρκεια του 2020.
Λεπτομέρειες για την μελέτη
Υπήρχε μια αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ αυτών που προσβλήθηκαν από την COVID-19 και εκείνων που δεν είχαν προσβληθεί, σύμφωνα με την Marla Beauchamp, επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο McMaster και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. “Τα άτομα που είχαν COVID-19 είχαν περίπου διπλάσιες πιθανότητες να παρουσιάσουν επιδείνωση της κινητικότητάς τους ή της φυσικής τους λειτουργίας λόγω του κορωνοϊού”. Αυτό κυμαινόταν από τη δυσκολία στην εκτέλεση οικιακών δραστηριοτήτων, στο περπάτημα πάνω και κάτω από τις σκάλες, μέχρι ακόμα και απλώς να σηκωθείς από μια καρέκλα.
Και το 94% όσων είχαν COVID-19 στη μελέτη δεν είχαν σοβαρό κρούσμα. Mόνο επτά άτομα ανέφεραν ότι είχαν νοσηλευτεί κάποια στιγμή λόγω του ιού. “Τα δεδομένα μας δείχνουν ότι σε άτομα που έχουν ήπιο έως μέτριο COVID-19, εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος για προβλήματα κινητικότητας, προβλήματα σωματικής λειτουργίας που επιμένουν μετά τη διάγνωση της COVID-19. Και έτσι ένα σημαντικό ποσοστό ανθρώπων μπορεί στην πραγματικότητα να χρειάζεται κάποιου είδους υποστήριξη για να επιστρέψουν στα επίπεδα φυσικής λειτουργίας που βρίσκονταν πριν κολλήσουν COVID-19″.
Μπορεί να υπάρχει η αίσθηση ότι τα ήπια κρούσματα COVID-19 δεν προκαλούν ανησυχία. Αλλά αυτή η έρευνα δείχνει ότι για ορισμένους, μπορεί να έχει διαρκή αποτελέσματα. “Αν περίπου το 18% των ανθρώπων που είχαν COVID-19 στη μελέτη μας είχαν επιδεινούμενη ικανότητα να κυκλοφορούν στο σπίτι τους, εννοώ, αυτό είναι πολύ σοβαρό, όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν καν να κάνουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες”, είπε η Beauchamp. Προηγούμενες μελέτες είχαν επικεντρωθεί σε μεγάλο βαθμό σε άτομα με σοβαρές περιπτώσεις COVID-19 και σε ηλικιωμένους που ζουν σε περιβάλλοντα συγκέντρωσης, όπως η μακροχρόνια φροντίδα, επεσήμανε, ενώ αυτή η μελέτη εξέτασε ηλικιωμένους ενήλικες που ζουν ανεξάρτητα στις κοινότητές τους.
Σημασία των ευρημάτων
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τη μελέτη COVID-19 της Canadian Longitudinal Study on Aging (CLSA), η οποία αρχικά στρατολόγησε συμμετέχοντες ηλικίας 45-85 ετών το 2011-2015 για να σχηματίσουν μια κοόρτη που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν προκειμένου να μελετήσουν τις διάφορες επιπτώσεις της γήρανσης. Τον Απρίλιο του 2020, η CLSA ξεκίνησε μια έρευνα ειδικά για COVID-19 για να μελετήσει τις επιπτώσεις της σε αυτόν τον πληθυσμό, συλλέγοντας δεδομένα σε περίοδο 9 μηνών.
Η πανδημία έφερε μαζί της προκλήσεις στη γενική κινητικότητα όλων, με το ένα τέταρτο όλων των συμμετεχόντων να αναφέρει ότι η φυσική τους λειτουργία είχε μειωθεί. Αλλά όσοι είχαν COVID-19 είδαν μεγαλύτερη πτώση σε όλες τις συγκεκριμένες λειτουργίες. “Αυτό που δείξαμε είναι ότι υπήρχε υψηλότερο ποσοστό ατόμων που είχαν έναρξη δυσκολίας μετά τη διάγνωση της COVID σε σχέση με τη γενική έναρξη δυσκολίας που θα παρατηρούσαμε ούτως ή άλλως με τη γήρανση και λόγω περιορισμών δημόσιας υγείας και άλλων παρόμοιων πραγμάτων”, επεσήμανε ο Beauchamp.