Η λαπαροσκοπική σκωληκοειδεκτομή προσφέρει αρκετά πλεονεκτήματα σε σχέση με την ανοικτή μέθοδο. Για ασθενείς με οξεία σκωληκοειδίτιδα, η λαπαροσκοπική σκωληκοειδεκτομή μίας τομής (SILA) είναι προτιμότερη από τη συμβατικά λαπαροσκοπική σκωληκοειδεκτομή τριών τομών (CTLA), σύμφωνα με μια ανασκόπηση που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό Evidence-Based Medicine. Ειδικότερα, στη SILA πραγματοποιείται μόνο μια μικρή τομή κρυμμένη στον ομφαλό, ενώ στην CTLA γίνονται 3 μικρές τομές μήκους 5-10 χιλιοστών, επί της περιφέρειας του ομφαλού, στον αριστερό λαγόνιο βόθρο και στον δεξιό λαγόνιο βόθρο ή στην μέση γραμμή στο υπογάστριο (στο ύψος που ξεκινάει το εφήβαιο).
Ο Li-Hui Deng, από το Πανεπιστήμιο Sichuan στο Chengdu, και οι συνεργάτες του αναζήτησαν από μεγάλες βάσεις δεδομένων τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες (RCTs) συγκρίνοντας τις SILA και CTLA για οξεία σκωληκοειδίτιδα. Συνέκριναν την τεχνική σκοπιμότητα, την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της SILA και CTLA. Επελέγησαν τα δεδομένα από 11 τυχαιοποιημένες μελέτες με 1.489 ασθενείς τα οποία και αναλύθηκαν.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς της ομάδας SILA είχαν σημαντικά μικρότερη διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο (P = 0,003) και ταχύτερο χρόνο επιστροφής στην καθημερινή δραστηριότητα (P = 0,02). Ωστόσο η ομάδα SILA απαίτησε μακρότερο χρόνο χειρουργικής επέμβασης (P <0,0001) ενώ και ποσοστό μετατροπής από λαπαροσκοπική σε ανοικτή επέμβαση ήταν υψηλότερο (P <0,00001). Οι ομάδες δεν διέφεραν συγκριτικά στην αντίληψη του μετεγχειρητικού άλγους, στις δόσεις αναλγητικών, στα συνολικά ποσοστά επιπλοκών, στην μόλυνση/λοίμωξη του χειρουργικού τραύματος, ή στο αισθητικό αποτέλεσμα (όλα τα P> 0,05). «Η SILA είναι μια ασφαλέστερη και πιο αποτελεσματική χειρουργική μέθοδος αντιμετώπισης της σκωληκοειδίτιδας από ό, τι η CTLA τόσο σε παιδιατρικούς όσο και σε ενήλικες ασθενείς,» γράφουν οι συγγραφείς.
